Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

Εξάρτηση-Ανεξαρτησία-Αλληλεξάρτηση


… Η εξάρτηση είναι το παράδειγμα του εσύ: εσύ να με φροντίζεις, εσύ να με βγάλεις από τη δύσκολη θέση, εσύ δε με προστάτευσες, εσύ είσαι υπεύθυνος για το αποτέλεσμα.
                Η ανεξαρτησία είναι το παράδειγμα του εγώ : εγώ μπορώ να το κάνω, εγώ είμαι υπεύθυνος, εγώ στηρίζομαι στις δυνάμεις μου, εγώ μπορώ να διαλέξω.
                Η αλληλεξάρτηση είναι το παράδειγμα του εμείς: εμείς μπορούμε να τα καταφέρουμε, εμείς μπορούμε να συνεργαστούμε, εμείς μπορούμε να συνδυάσουμε τα ταλέντα και τις ικανότητες μας και να δημιουργήσουμε μαζί με κάτι μεγάλο.
                …Η αντίδραση αυτή που οδηγεί τους ανθρώπους να «σπάνε τα δεσμά τους», να «απελευθερώνονται», να «αυτό-επιβεβαιώνονται», και να «κάνουν το δικό τους», αποκαλύπτει συχνά περισσότερο θεμελιώδεις εξαρτήσεις, από τις οποίες είναι αδύνατον να απαλλαγεί κανείς διότι δεν είναι εξωτερικές αλλά εσωτερικές – εξαρτήσεις όπως το να επιτρέπεις στις αδυναμίες άλλων ανθρώπων να καταστρέφουν τη συναισθηματική ζωή σου ή να αισθάνεσαι ότι είσαι θύμα ανθρώπων και γεγονότων έξω από τον έλεγχο σου.
                Φυσικά, ίσως χρειάζεται να αλλάξουμε τις συνθήκες της ζωής μας. Αλλά το πρόβλημα της εξάρτησης είναι ζήτημα προσωπικής ωριμότητας που μικρή σχέση έχει με τις συνθήκες. Ακόμη και με καλύτερες συνθήκες, η ανωριμότητα και η εξάρτηση συχνά παραμένουν.
                … Οι ανεξάρτητοι άνθρωποι, που δεν έχουν την ωριμότητα ώστε να σκέφτονται και να δρουν σε αλληλεξάρτηση, μπορεί να είναι καλοί παραγωγοί μεμονωμένα αλλά δεν θα γίνουν καλοί ηγέτες ή ομαδικοί παίκτες.
                … Σαν αλληλεξαρτημένο άτομο έχω την ευκαιρία να μοιραστώ τον εαυτό μου βαθιά και γόνιμα με άλλους και έχω πρόσβαση στους τεράστιους πόρους και το δυναμικό άλλων ανθρώπινων όντων.

                Η αλληλεξάρτηση είναι μια επιλογή που προσφέρεται μόνο σε ανεξάρτητους ανθρώπους. Οι εξαρτημένοι άνθρωποι δεν μπορούν να διαλέξουν την αλληλεξάρτηση. Δεν έχουν το χαρακτήρα που χρειάζεται, δεν «κατέχουν» ικανό κομμάτι του εαυτού τους…


                                                              Stephen R. Covey
                      "Οι 7 συνήθειες των εξαιρετικά αποτελεσματικών ανθρώπων"
                                                        εκδόσεις Κλειδάριθμος

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Αργοπεθαίνει όποιος...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,

επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντορά του

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν “αναποδογυρίζει το τραπέζι” όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ’ τις πάνσοφες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να ‘σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.
Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.

                                                                   Martha Medeiros

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Αυτοπεποίθηση

   Εκείνοι που συνηθίζουν να κάνουν την αυτοπεποίθηση τους μεγαλύτερη από την άνεση τους θα σας πουν πως, έπειτα από λίγο, αρχίζετε να ανησυχείτε πολύ λιγότερο μήπως κάνετε λάθη. Στην πραγματικότητα, αρχίζετε να συνειδητοποιείτε ότι τα μεγαλύτερα άλματα στην εξέλιξη των ανθρώπων προέρχονται συχνά από σφάλματα, διότι αυτού του είδους οι καταστάσεις είναι που σας εμπνέουν τις καλύτερες ιδέες βελτίωσης. Άσχετα από το πως θα εξελίσσονται κατά περίπτωση τα πράγματα, εσείς πάντοτε θα αναπτύσσεστε περισσότερο και να έχετε ανταμοιβές όταν αφήνετε πίσω σας την άνεση σας και κάνετε πράγματα που σας αναγκάζουν να αποκτάτε νέες δυνατότητες κι αυτοπεποίθηση. Το μόνο που χρειάζεται είναι να νιώθετε άνετα μη γνωρίζοντας εκ των προτέρων το ποιες θα είναι αυτές οι ανταμοιβές. Όσον αφορά επομένως τη διαρκή προσωπική ανάπτυξη, το να κάνετε πάντα την αυτοπεποίθηση σας να είναι μεγαλύτερη απ' την άνεση σας είναι μια πρόταση απ' την οποία δεν θα βγείτε χαμένοι.

                                                              Dan Sullivan - Cathrerine Nomura      
                                              "10 Θεμελιώδεις κανόνες για προσωπική ανάπτυξη"
                                                                          εκδόσεις θέσις

Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

Η Ελλάδα του νότου


           Νέα εικόνα (3).JPG
           Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς τι σχέση μπορεί να έχει μια χειμωνιάτικη νύχτα του Γενάρη του 1813 στην Οδησσό και μια ανοιξιάτικη νύχτα του Μάρτη του 1953 στην Αθήνα; Εκ πρώτης όψεως καμία. Κι όμως πίσω από το πέπλο της νύχτα δόθηκαν οι πιο φωτινές υποσχέσεις για το Έθνος που σημάδεψαν τη σύγχρονη Ιστορία του.
            Δεκέμβριος του 1813 στο σπίτι του Σκουφά από την Άρτα στην Οδησσό, τρείς άντρες, ο Σκουφάς, ο Τσακάλωφ από τα Γιάννενα και ο Ξάνθος από την Πάτρα δίνουν τον όρκο " να συντρέξουν με το νου, την καρδιά και το σώμα εις την ελευθερία της πατρίδος ει δε άλλως το αίμα τους να χυθεί ως οίνος και το σώμα τους, η μη αξιούμενον ταφής, να γίνει βορά των θηρίων και των όρνεων ". Η "Φιλική Εταιρία" ήταν πια γεγονός.
            Αθήνα του 1953 στο σπίτι του καθηγητή Γεράσιμου Κονιδάρη στην Ασκληπιού 36β δόθηκε ο όρκος για τη σύσταση της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών ( Ε.Ο.Κ.Α ).          Νέα εικόνα (17).JPG
" Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος να φυλάξω θυσιάζων και την ιδίαν μου ζωή, υποφέρων και τα πιο σκληρά βάσανα, μυστικόν πάν ό,τι γνωρίζω και θέλω ακούσην δια την υπόθεσην της Ενώσεως της Κύπρου. Θα υπακούω δε τυφλώς εις τας εκάστοτε διδομένας μοι σχετικάς επιταγάς. "
            Κάπου εκεί, στην έναρξη των δύο αγώνων, αρχίζει να χάνεται η πραγματικότητα μέσα στο θαύμα προκαλώντας το δέος για αυτά που σήμερα φαντάζουν μακρινά. Έτσι η μνήμη αναβαπτιζόμενη μέσα στα γεγονότα ψάχνει να βρει τη χαμένη μας υπόσταση. Ψάχνει να βρει τις ρίζες που στηρίχθηκαν οι τιτάνιοι αυτοί αγώνες. Ψάχνει να βρει τις αξίες και τα ιδανικά που σήμερα φαντάζουν ξένα.
            Οι Έλληνες και στους δύο αγώνες δεν είχαν στρατιωτική παιδεία, είχαν όμως να επιδείξουν στρατιωτικά ανδραγαθήματα που τα θαυμάζει και ο πιο σύγχρονος στρατός. Τα ανδραγαθήματα όμως αυτά ήταν αποτέλεσμα της υπέρβασης των αδυναμιών των Ελλήνων. Η υπέρβαση αυτή που γίνεται πολλές φορές στην ελληνική ιστορία, είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων.    
            Πρωταρχικό ρόλο για την επιβίωση, πρώτα, των υποδούλων και μετά για την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού έπαιξε η Ορθόδοξη Εκκλησία. Ίσως κανένας λαός δε συναίδεσε τους αγώνες του για την επιβίωση του με την πίστη του στο Θεό.
            Ο Πατριάρχης Γεννάδιος την επομένη της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης ξεκινά την προετοιμασία για την Εθνεγερσία. Στην Κύπρο ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός και οι τρεις Μητροπολίτες απαγχονίζονται στις 9 Ιουλίου 1821 για να ανασταλεί η Επανάσταση που ετοιμαζόταν στην Κύπρο. Αργότερα η Εθναρχούσα Εκκλησία διοργανώνει το Ενωτικό Δημοψήφισμα στις 15 Ιανουαρίου 1950 που είχε αποτέλεσμα το 96% του πληθυσμού να ζητήσει από τους Άγγλους την Ένωση της Μεγαλονήσου με τον Ελλαδικό Μητρικό κορμό.
            " Όταν επιάσαμε τα όπλα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος ...;" θα πει ο Κολοκοτρώνης το 1838 στην Πνύκα και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος καλώντας το υπόδουλο Έθνος στον Αγώνα θα πει: "Οι εκκλησιές μας γενήκανε τζαμιά κι αχούρια των Τούρκων. Στα άρματα αδέλφια ή να ξεσκλαβωθούμε ή όλοι να πεθάνουμε και βέβαια καλύτερο θάνατο δεν μπορεί να προτιμήσει κάθε Χριστιανός και Έλληνας".
            Είναι η ίδια αυτή πίστη που ένα σχεδόν αιώνα αργότερα θα παρακινήσει τον Κυριάκο Μάτση να πει: " Υπέστημεν δοκιμασίας αλλά ο Θεός μας εβοήθησε. Εξήσκησαν τρομεράς πιέσεις σε μας παντός είδους. Πάντως επείραν μαθήματα Ελληνικής ψυχής και το ομολόγησαν".
            Οι Έλληνες είναι σίγουροι γιατί αγωνίζονται και ξέρουν ποιόν έχουν στο πλευρό τους. Ο Κολοκοτρώνης πολλές φορές έλεγε: "Ο Θεός υπέγραψε την Ελευθερία της πατρίδας και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του".
            Νέα εικόνα (7).JPGΑυτό το Θεό δοξολογούσαν τα παιδιά της Κύπρου κατά τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. στα Φυλακισμένα Μνήματα. Τον ευχαριστούσαν για την τιμή που τους έκανε να θυσιαστούν για την Ελευθερία και την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.Ο 17χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης δεν ανέβαινε στην αγχόνη αν δεν είχε στο λαιμό του, το σταυρό του.
            Η συνείδηση εύκολα μπορεί ν'αποκοιμηθεί μετά από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς. Η συνείσηση μένει ξύπνια μόνο όταν τροφοδοτείται. Και η τροφοδοσία αυτή γίνεται με τα κολυβογράμματα του Κρυφού Σχολειού. Εκεί τα Ελληνόπουλα βαπτίζονται κάτω από το αχνό φως του καντηλιού, στην κολυμβήθρα της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.
            "Μόνο ωσάν εμάθαμε τα πρώτα γράμματα και είδαμε ποιους είχαμε προγόνους, θελήσαμε να τους μοιάσουμε και αναλάβαμε τον αγώνα" , θα ομολογήσει ο Γέρος του Μοριά, δίνοντας έτσι το στίγμα της παιδείας στην Επανάσταση.
            Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Ρήγας Βελεστινλής, ο Καρατζάς και άλλοι Λόγιοι της εποχής προετοιμάζουν το έδαφος για τον Αγώνα οραματιζόμενοι το αύριο του Ελληνισμού. Μέσα από τον αγώνα θα ξεπηδήξει ο Διονύσιος Σολωμός με τον "Ύμνο εις την Ελευθερία" που ο Έλληνας θα τον πάρει και θα τον κάνει Εθνικό του Ύμνο.
            Οι μαθητές στην Κύπρο αρνούνται πεισματικά να μάθουν Αγγλικά στα σχολεία και εμμένουν με δέος στην Ελληνική γλώσσα και στην Ιστορία των προγόνων τους. Ήταν αυτή η Ιστορία με τους Μαραθονομάχους και τους τριακόσους των Θερμοπυλών που έστελνε καθημερινά τα σαλπίσματα της για νέες θυσίες.
"Κάλλιονε μιας ώρας Ελεύθερη Ζωή
παρά σαράντα χρόνους σκλαβιά και φυλακή"
έγραψε ο Ρήγας Φεραίος στο Θούριο του,
"Θα πάρω μιαν ανηφοριά
Θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που πάν στη Λευτεριά"
θα γράψει ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης αργότερα.Αυτός ήταν ο πόθος των αγωνιστών. Η στιγμή, η ώρα της Λευτεριάς για την Πατρίδα έστω κι αν οι ίδιοι δεν θα προλάβαιναν να τη ζήσουν θυσιαζόμενοι στο βωμό της για τις επόμενες γεναιές.
            Γνωρίζανε όμως και η γενιά του '21 και η γενιά του '55 τη σχέση που είχαν με την Πατρίδα. Η Πατρίδα γι αυτούς πέρα από τον τόπο κατοίκησης τους ήταν συνδεδεμένη με την ίδια την ύπαρξη τους, με την ταυτότητα τους.Πατρίδα ήταν ο θεμέλιος λίθος των πιστεύω και των ιδανικών τους.         
            Γι αυτή την Πατρίδα, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, πολιορκώντας την Ακρόπολη προτίμησε να δανίσει βόλια στους Τούρκους να τον πολεμήσουν, παρά να τους παρακολουθεί πριν τη μάχη να χαλούν τον παρθενώνα για να βγάλουν το μολύβι από τους κίονες.
            "Το κελί μου εβρίσκεται ακριβώς απέναντι από του Ζάκου και του Χαρίλαου Μιχαήλ.Τραγουδούμε πατριωτικά τραγούδια γιατί πάσχουμε για την Πατρίδα" , γράφει ο Ιάκωβος Πατάτσος και ανυψώνει την πατρίδα σε στοιχείο ύπαρξης και όχι χώρο ύπαρξης.
            Δυστυχώς και οι δύο αγώνες συναντόνται και στο τέλος τους. Η Εθνεγερσία του '21 δεν κατέλειξε στο στόχο της, την απελευθέρωση όλης της Ελλάδας. Η Ελλάδα για να πάρει τη σημερινή γεωραφική της έκταση χρειάστηκαν πολλοί αιματηροί αγώνες, όπως το 1864 για την Ένωση των Επτανήσων και το 1881 για τη Θεσσαλία και την Άρτα. Όπως και οι αγώνες του 1912-13 για την απελευθέρωση της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης και της Κρήτης.
            Ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. το '55 ξεκίνησε για την απελευθέρωση της Κύπρου από τους Άγγλους και την Ένωση της με τη Μάνα Ελλάδα. Τελικά κατέληξε στην ψευδεπίγραφη ανεξαρτησία του 1960 που οδήγησε στην Τουρκική Εισβολή και την κατάληψη του 37% της Κυπριακής γης.
            Γι' αυτή την υπέροχη Ορθόδοξη Πατρίδα μας, αγωνίστηκαν με Ακάθιστους Ύμνους και Ακριτικά τραγούδια οι κάτοικοι της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με τραγούδια κλεφτουριάς οι αγωνιστές του '21 και με θούρια Λευτεριάς και Ύμνους για την Ελλάδα οι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α.
            Για να συναντήσουμε όλους αυτούς και να αναστήσουμε πλέον το Έθνος πρέπει να περάσουμε όπως γράφει ο "αγράμματος" καθηγητής Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματα του από το "Εγώ" στο "Εμείς". Μόνο τότε θα μπορέσουμε όλοι μαζί να αναστήσουμε αυτή την Πατρίδα. Πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι μόνο έτσι θα συναντηθούμε και πάλι στο διάβα της Ιστορίας με τους ήρωες του '21 και του '55.
            Θα τους εξηγήσουμε τότε ότι μπορεί να " άργειε νάλθη εκείνη μέρα και ήταν όλα σιωπηλά γιατί τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά", το δέντρο όμως της Λευτεριάς δεν αποξηράνθηκε. Δεν αποξηράνθηκε γιατί ποτίστηκε με το δικό τους αίμα.
            Θα τους πούμε τότε ξεκάθαρα ότι Απ' τα δικά μας κόκκαλα βγαλμένη θα υποδεχθούμε ξανά τη Λευτεριά σαν και πρώτα ανδρειωμένη και θα την προσφωνήσουμε όπως αυτοί μας έμαθαν : "Χαίρε ω Χαίρε Ελευθεριά".
Νέα εικόνα (1).JPG
                                                                                                   Πηγή : Kalnterimi.pblogs.gr