Επιτυχία...

... Διατηρώντας το όραμα της επιτυχίας και διαθέτοντας το θάρρος που απαιτείται για να εκπληρώσεις αυτό το όραμα, μέσω της ανάληψης της ευθύνης των πράξεων σου και της υιοθέτησης μιας πραγματικής, πλήρους δέσμευσης, η επίτευξη της επιτυχίας είναι απλώς θέμα χρόνου.
     Όλοι μπορούμε να αποκτήσουμε τη ζωή που επιθυμούμε, την επιτυχία που ποθούμε, όμως τίποτα δεν θα συμβεί έτσι απλά. Οι επιτυχημένοι άνθρωποι δεν είναι θεατές της ζωής : είναι ενεργοί παίκτες, συμμετέχοντες, οραματιστές, ριψοκίνδυνοι, ονειροπόλοι. Ξέρουν τι θέλουν και είναι προετοιμασμένοι να κάνουν οτιδήποτε είναι απαραίτητο προκειμένου να κατακτήσουν την επιτυχία...
... Σε προκαλώ να είσαι τολμηρός και δημιουργικός, να εργαστείς σκληρά, να μείνεις πιστός στις αρχές σου, να σεβαστείς τους ανθρώπους και να οικοδομήσεις δυνατές σχέσεις. Μην ξεχνάς να έχεις ακεραιότητα, να δείχνεις συμπόνοια και να αναγνωρίζεις τους ανθρώπους που σε βοηθούν στην πορεία. Να θυμάσαι πως ακατόρθωτο είναι μόνο το αδοκίμαστο.

                                                                                 Charles M. Marcus
                                                              "Επιτυχία, μην μένεις θεατής στο παιχνίδι"

Το έπος του 1940

Αναγκράμμα

    Ήθελα να αφήσω το όνομα μου μες την παλάμη σου. Αυτό θα ήταν κάτι σαν δώρο για την γνωριμία μας.

    Έλα τώρα να αναγραμματίσουμε ό,τι για χρόνια έμεινε ίδιο κι απαράλλαχτο. Βλέπεις, άλλο δεν έμαθα παρά να ξοδεύομαι σε μεταφορές και παρομοιώσεις. Οι λέξεις μου παραπαίουν. Κι όποτε καταφέρω κάτι να συντάξω γίνεται λεπίδα που ματώνει. Νομίζω πως ακόμη και οι όροι της ευτυχίας στέκουν ανήμποροι μπροστά στη μοναξιά μου.

    Τα μικρά χαρτιά δεν ωφελούν. Ψάχνω ήρωες από χαρτί, γιατί το δέρμα, όσο να πεις, προκαλείς δέος! Μην το αρνείσαι! Άραγε, πόσο απέχει το δέος απ' τον φόβο; Δεν αντέχεται μια τέτοια ζωή. Έσφαλα, ναι. Μα υποψιάζομαι πως κι ένας δολοφόνος ψίχουλα αγάπης γυρεύει. Δε φταίνε πάντα οι ακάλεστοι στα δείπνα της ζωής. Φταίνε κι εκείνοι που δεν θέλησαν να δουν πιο πέρα απ' την άκρη της λαμπρής ευωχίας τους.

                                                                                                            "Αναγκράμμα"
                                                                                                        Νίκου Διακογιάννη
                                                                                                          εκδόσεις ερωδιός

Το τετράμετρο κλουβί

   Πριν από κάποιον καιρό άκουσα έναν Ινδιάνο αρχηγό μα διηγείται μια από τις δυνατότερες ιστορίες που έχω ακούσει ποτέ μου. Ο αρχηγός περιέγραφε τα παιδικά του χρόνια που μεγάλωνε μέσα στη φύση και την άγρια ζωή με την οποία ερχόταν σε επαφή μέσα στο δάσος. Είπε ότι επισκεπτόταν συχνά έναν που ζούσε βάζοντας παγίδες. Ορισμένες φορές τα ζώα που έπαιρνε τα κρατούσε για κατοικίδια. Προς μεγάλη του έκπληξη, μια μέρα ο μικρός αρχηγός βρέθηκε εκεί και είδε μια αρκούδα δεμένη με αλυσίδα σ' ένα δέντρο. Ο κυνηγός με τις παγίδες τον προειδοποίησε να προσέχει επειδή, αν και μικρή σε ηλικία, η αρκούδα παρέμενε επικίνδυνη και είπε ότι της ετοίμαζε ένα κλουβί. Με τον καιρό το παιδί και οι φίλοι του πήγαιναν και τάιζαν την αρκούδα. Όμως καθώς μεγάλωνε η αρκούδα έδειχνε να γίνεται όλο και πιο αδύναμη και στεναχωριόντουσαν που την έβλεπαν να ζει σ' ένα τετράμετρο κλουβί. Είχαν ζητήσει από τον κυνηγό να την ελευθερώσει αλλά εκείνος δεν το έκανε, έλεγε ότι αξίζει πολλά χρήματα.

      Η έντονη διάθεση να απελευθερωθεί η αρκούδα γιγαντώθηκε και απλώθηκε σε όλη την περιοχή. Τελικά, με όλη την προσοχή που είχε κερδίσει η υπόθεση της αρκούδας, οι άνθρωποι συγκέντρωσαν το ποσό που θα εξαγόραζε την ελευθερία της. Για να το γιορτάσουν, οι άνθρωποι έφεραν φαγητά και ετοίμασαν ένα μεγάλο πανηγύρι για την περίσταση. Όταν ήρθε η ώρα να απελευθερώσουν την αρκούδα, όλοι μαζεύτηκαν για να παρακολουθήσουν τη μεγάλη στιγμή. Ένα κύμα ενθουσιασμού συνεπήρε το κοινό όταν ο κυνηγός άνοιξε την πόρτα του κλουβιού. Η αρκούδα περπάτησε μέχρι την ανοιχτή πόρτα, το πλήθος χειροκροτούσε, αλλά μετά απλώθηκε ησυχία καθώς η αρκούδα σταμάτησε εκεί. Κοίταξε για λίγο και μετά γύρισε και πήγε στην άλλη άκρη του κλουβιού. Ο κυνηγός σκέφτηκε πως ίσως να είχε τρομάξει με το άνοιγμα της πόρτας και γι' αυτό έβγαλε τους πίρους και όλα τα πλαϊνά του κλουβιού έπεσαν κάτω. Ο ενθουσιασμός του πλήθους πυροδοτήθηκε πάλι καθώς η αρκούδα ξεκίνησε ξανά να κινείται, αλλά μετά ακολούθησε ησυχία για μια ακόμη φορά. Η αρκούδα περπάτησε για τέσσερα μέτρα και κατόπιν πάλι σταμάτησε. Λυπημένο και αρνούμενο να πιστέψει αυτό που έβλεπε, το κοινό έμεινε να παρακολουθεί. Ο κυνηγός ξανασήκωσε τα πλαϊνά του κλουβιού κλείνοντας το πάλι και ανακοινώνοντας ότι η αρκούδα αυτή δε γνώριζε τίποτα άλλο πέρα από τα τέσσερα μέτρα του κλουβιού. Είχε απαρνηθεί το ίδιο ακριβώς πράγμα το οποίο λαχταρούσε το ένστικτο της, την ελευθερία της. Η αρκούδα αυτή πέθανε μέσα στο συγκεκριμένο κλουβί, στην ασφέλεια των δεσμών της και ασφαλής από τον φόβο της αλλαγής.

                                                              "Ηγεσία δεν είναι απλώς να σ' ακολουθούν"

                                                                                    Dave Dungan 

Η επιστροφή της ελπίδας

Και να που στέκομαι σε ένα βουνό μπροστά

Και σκέπτομαι πως δεν μπορεί, κάποια παράκαμψη

θα πρέπει να υπάρχει

Μα είμαι σίγουρος πως το βουνό με μένανε γελά

Λέγοντας : "Βήμα επάνω μου δεν πρόκειται να κάνεις".

Και το βουνό ατενίζω ολόρθο μπρος μου

Ξέροντας πως μέσα μου κρυμμένο ένα βουνό ψηλότερο είναι.

Και κάτι μου λέει πως το βουνό μπροστά μου δε θα κινηθεί

Αν πρώτα της αμφιβολίας το βουνό για πάντα δεν γκρεμίσω.

Κι έτσι μπροστά ορμώ στην περιπέτεια

Την άνεση και τη βολή μου ξοπίσω μου αφήνω.

Και να, καθώς ψηλότερα ανεβαίνω, με κάθε βήμα μου

πιο δυνατός πια νοιώθω

Γιατί με κάποιο τρόπο το ταξίδι ετούτο πιότερη δύναμη μου δίνει.

Κι όσο ανεβαίνουμε, θαρρείς ψηλά πετάμε

Ανακαλύπτοντας πως να πετύχουμε νέα θαύματα μπορούμε.

Γιατί σε κείνο το βουνό που κάποτε μας έφραζε το δρόμο

Τώρα επάνω του στεκόμαστε κι απ' την κορφή του ολόγυρα κοιτάμε.

                                   Γουες Μπίβις και Μπιλ Ρίσμπι

από το τραγούδι Hope Returns του μουσικού άλπουμ "When we believe" (1993)

Απόφαση...

... Και να θυμάσαι πάντοτε πως κάθε θετική σου δράση αποφέρει σίγουρα μια θετική συνέπεια, ακόμη και αν αυτή δεν είναι αμέσως φανερή.. Αυτός είναι ένας φυσικός νόμος, φίλε μου. Η εξαιρετικά καλή δράση μέσα στις αρνητικές συνθήκες αποφέρει τελικά εξαιρετικά αποτελέσματα...
... Το ζήτημα είναι πως ακόμη και το να αποφεύγεις να αποφασίσεις είναι ήδη μια απόφαση. Το να στέκεσαι στο μέσο των αλλαγών παγωμένος και εθελοτυφλώντας είναι και αυτό μια απόφαση. Γι' αυτό φρόντισε να είσαι πάντοτε σε κίνηση. Μη μένεις ποτέ άπραγος, μη βαλτώνεις ποτέ...
... Το να μένεις άπραγος στους ταραγμένους καιρούς είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Η αδράνεια είναι η αρχή της νεκρικής ακαμψίας, πίστεψε με...
... Και με την ευκαιρία, να θυμάσαι ότι είναι προτιμότερο μα πέφτεις νικημένος από μια ηρωική αποτυχία, ξέροντας ότι κυνήγησες τα πιο μεγάλα σου όνειρα και τις πιο ευγενικές σου φιλοδοξίες, παρά να περνάς τις καλύτερες ώρες σου παρακολουθώντας παθητικά τηλεόραση...

                                                                                           Ηγέτης Δίχως Τίτλο
                                                                                            Robin S. Sharma
                                                                                           εκδόσεις Διόπτρα

Γιατί σε μένα, Θεέ μου;

... Σίγουρα ο πόνος και η αδικία δεν μπορούν να καταργήσουν την αγάπη του Θεού. Ο Θεός υπάρχει. Και είναι αγάπη και ζωή. Η τέλεια αγάπη και το πλήρωμα της ζωής. Και το μεγαλύτερο θαύμα της ύπαρξης Του είναι η συνύπαρξη Του με τον πόνο, την αδικία και τον θάνατο...

... Προ καιρού, με πλησίασε κάποια νεαρή κοπέλα που το καντηλάκι της ζωής της φαίνεται να τρεμοσβήνει. Μέσα στον αβάσταχτο πόνο της διέκρινα την ελπίδα. Μέσα από τα δακρυσμένα μάτια της αντίκρυσα τη χαρά, τη δύναμη και τη σοφία.

  - Θέλω να ζήσω, μου είπε. Αλλά δεν ήλθα για να μου το επιβεβαιώσετε. Ήλθα για να με βοηθήσετε να φύγω έτοιμη από αυτόν τον κόσμο.

  - Εγώ είμαι παπάς της ζωής και όχι του θανάτου, της απαντώ. Γι' αυτό και θέλω να ζήσεις. Επίτρεψε μου, όμως, να σε ρωτήσω κάτι : μέσα στη δοκιμασία σου, ρωτάς ποτέ "γιατί σε μένα, Θεέ μου;"

  - Δεν σας καταλαβαίνω, πάτερ, μου λεέι. Εγώ ρωτώ "γιατί όχι σε μένα, Θεέ μου; Και περιμένω όχι τον θάνατο μου, προσδοκώ τον φωτισμό μου"!

                                                                               Εκεί που δε φαίνεται ο Θεός

                                                     Νικολάου, Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής

                                                                                 εκδόσεις Σταμούλη Α.Ε.

Υπάρχει καλύτερος τρόπος

     Είχε τελειώσει την θεραπεία μία φορά, αλλά προφανώς, δεν είχε πάρει το μήνυμα, επειδή συνέχιζε να πίνει. Ήταν μητέρα τεσσάρων παιδιών, χωρισμένη από έναν πετυχημένο δικηγόρο, και τώρα αγωνιζόταν να συντηρήσει ένα σπιτικό, και ακόμα πιο σημαντικό, να διατηρήσει την αξιοπρέπεια της, χάνοντας, δυστυχώς αυτή την μάχη. Το ποτό ήταν η μόνη της διέξοδος. Τότε ένα απόγευμα, μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά, η Mary, πήγε στο σπίτι της μόνο για να το βρει άδειο. Πάνω στο τραπέζι της κουζίνας υπήρχε ένα μπουκάλι ουίσκι με ένα σημείωμα κολλημένο πάνω του. Ήταν ένα  "δώρο" από τα παιδιά της, αλλά το σημείωμα έλεγε, "Αν αυτός είναι ο τρόπος που θέλεις να σκοτώσεις τον εαυτό σου, κάν' το ελέυθερα, αλλά δεν πρόκειται να σκοτώσεις εμάς!" Τα παιδιάτην είχαν εγκαταλείψει.

       Αυτή τη φορά, η θεραπεία είχε αποτέλεσμα, αλλά για δώδεκα μήνες πάλευε με το παλιρροϊκό κύμα των πραγμάτων που συνειδητοποιούσε και της αποκαλύπτονταν, σε σχέση με τη ζωή της και με τους λόγους για τους οποίους είχε γίνει αλκοολική. Πέρασε ακόμα και η σκέψη από το μυαλό της, ότι μπορεί να είναι τρελή, αλλά σίγουρα δεν ήταν.

         Η Mary έχτισε ξανά τη ζωή της, μία ημέρα τη φορά, επιλέγοντας κάθε πρωί να βλέπει τον κόσμο θετικά, ό,τι κι αν συναντούσε στο δρόμο της. Αυτό δεν ήταν εύκολο. Πήρε τα παιδιά της πίσω, για να χάσει ξανά ένα από αυτά σε κάποιο ατύχημα, όπου πνίγηκε.

           Ωστόσο, σήμερα, η ίδια αποτελεί έμπνευση για τα εκατοντάδες άτομα που έχουν ωφεληθεί από την οργάνωση που έχει ιδρύσει. Το Κέντρο για την Δημιουργική Οικογενειακή Ζωή. Εκεί, ενήλικοι καθώς και παιδιά, μπορούν να μάθουν πως να παίρνουν τον έλεγχο και να είναι υπεύθυνοι για τη ζωή τους. Όπως το θέτει η Mary, "Υπάρχει καλύτερος τρόπος."

                                                                                               David McNally
                                                               "Ακόμα και οι αετοί χρειάζονται μια ώθηση"
                                                                                       εκδόσεις ΠΡΟΝΟΜΙΟ

Αποτελείς ένα θαύμα

     Κάθε δευτερόλεπτο ζούμε μια καινούρια και μοναδική στιγμή του σύμπαντος, μια στιγμή που δε θα υπάρξει ξανά... Και τι διδάσκουμε στα παιδιά μας; Τα διδάσκουμε πως δύο και δύο κάνουν τέσσερα και πως το Παρίσι είναι η πρωτεύουσα της Γαλλίας.

         Πότε θα τα διδάξουμε και ποια είναι;

    Πρέπει να πούμε στο καθένα : Ξέρεις τι είσαι; Ένα θαύμα. Είσαι μοναδικός (ή μοναδική). Στους αιώνες που πέρασαν, δεν υπήρξε άλλο παιδί σαν κι εσένα. Κανένα δεν είχε τα πόδια σου, τα χέρια σου, τα επιδέξια δάχτυλα σου, τον τρόπο που κινείσαι.

       Μπορείς να γίνεις ένας Σαίξπηρ, ένας Μιχαήλ Άγγελος, ένας Μπετόβεν. Έχεις την ικανότητα να γίνεις τα πάντα. Ναι, αποτελείς θαύμα. Κι όταν μεγαλώσεις, είναι ποτέ δυνατό να βλάψειςκάποιον που αποτελεί, όπως κι εσύ, ένα θαύμα;

          Όλοι πρέπει να εργαστούμε για να κάνουμε τον κόσμο αντάξιο των παιδιών του.

                                                                                                                      Pablo Casals

Από το βιβλίο "Βάλσαμο για την ψυχή" των Jack Canfield και Mark Victor Hansen των εκδόσεων Διόπτρα 

       

Ευθύνη

... Οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν την ευθύνη είναι οι οδηγοί του κόσμου, αυτοί που δεν το κάνουν είναι οι επιβάτες. Οι οδηγοί έχουν τον έλεγχο της ζωής τους... Οι οδηγοί έχουν τον έλεγχο... Οι οδηγοί παίρνουν τις αποφάσεις σε ποια κατεύθυνση να στρίψουν και πόσο γρήγορα να πάνε... Οι οδηγοί διασκεδάζουν και ζουν με πάθος... Οι οδηγοί απολαμβάνουν τους καρπούς της αναλήψεως των ευθυνών.

    Οι επιβάτες, από την άλλη, βρίσκονται εκεί απλώς για τη διαδρομή. Οι επιβάτες είναι απλώς θεατές, κοιτώντας τον κόσμο να περνάει μπροστά τους, αντί να επιλέξουν να συμμετέχουν ενεργώς. Οι επιβάτες είναι οι οδηγοί "του πίσω καθίσματος" που νοιώθουν πιο άνετα να αμφισβητούν τους οδηγούς και να τους λένε πού θα έπρεπε να είχαν στρίψει, αντί να καθίσουν οι ίδιοι στο τιμόνι.

    Μπορείτε να δείτε γιατί οι οδηγοί ανά τον κόσμο έχουν την αίσθησητης ικανοποιήσεως πιο πολύ; ... Είναι πιο ευτυχισμένοι; ... Πιο ανεξάρτητοι; ... Έχουν περισσότερη σκοπιμότητα; ... Περισσότερη αυτοπεποίθηση; ... Όπως οι άνθρωποι που αναζητούν και αποδέχονται την ευθύνη, οι οδηγοί κάνουν τα πράγματα να γίνονται, αντί να κοιτούν έξω από το παράθυρο και να βλέπουν τα πράγματα να συμβαίνουν.

                                                                                                                    "Εσύ Α.Ε."

                                                                                                                Μπερκ Χέτζες

Τι μπορώ να κάνω;

... Από δεκάδες προηγούμενα περιστατικά, έχω διδαχθεί ότι μπορώ να βασίζομαι σε πολυάσχολους ανθρώπους. Πολύ συχνά όμως έχω δοκιμάσει απογοητεύσεις στη συνεργασία μου με άλλους που έχουν "απεριόριστο ελεύθερο χρόνο".
    Οι προοδευτικοί μάνατζερ συνεχώς αναρωτιούνται: "Τι μπορούμε να κάνουμε για να αυξήσουμε την παραγωγή;" Γιατί να μην αναρωτηθείτε κι εσείς "Τι μπορώ να κάνω για να αυξήσω την παραγωγή μου;" Το μυαλό σας θα σας δείξει δημιουργικά το δρόμο.
     Έχω πραγματοποιήσει εκατοντάδες συνεντεύξεις με ανθρώπους κάθε επιπέδου και έχω κάνει την εξής ανακάλυψη : όσο σημαντικότερος είναι ο συνομιλητής σου, τόσο πιθανότερο είναι να ενθαρύνει εσένα να μιλήσει. Όσο πιο ασήμαντος, τόσο πιθανότερο είναι να αρχίσει το κήρυγμα.
     Οι σημαντικοί άνθρωποι προτιμούν να ακούν.
     Οι ασήμαντοι άνθρωποι προτιμούν να μιλούν.
.... Οι κορυφαίοι ηγέτες, σε κάθε τομέα της ζωής, περνούν πολύ περισσότερο χρόνο ζητώντας παρά δίνοντας συμβουλές... Όπως ξέρετε για να κατασκευαστεί οτιδήποτε, χρειάζονται πρώτες ύλες. Για τη λήψη δημιουργικών αποφάσεων πρώτες ύλες είναι οι ιδέες και οι προτάσεις των άλλων.... Οι ιδέες των άλλων δίνουν στο μυαλό σας, που γίνεται πιο δημιουργικό, το έναυσμα για να γεννήσει τις δικές του...

                                                                                  "Η μαγεία της μεγαλόπνοης σκέψης"
                                                                                                David J. Schwartz
                                                                                         εκδόσεις Κλειδάριθμος

Οι φίλοι είναι γέφυρες προς το μέλλον

       Οι άνθρωποι με τους οποίους συνδεόμαστε μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι οι περιστάσεις. Η ποιότητα του αύριο επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τις σημερινές μας συναναστροφές. Αν θέλετε να προχωρήσετε στη ζωή σας, ελέγξτε τις σχέσεις σας. Η πρόοδος σας εξαρτάται από αυτές. Οι φίλοι είναι γέφυρες προς το μέλλον.
      Όταν σκεφτόμαστε εποχές ριζικών αλλαγών της ζωής μας, βλέπουμε ότι συνέβαλαν σε αυτές κάποιοι άνθρωποι. Η ποιότητα της αλλαγής συχνά αντικατοπτρίζει την ποιότητα των ανθρώπων με τους οποίους συνδεόμαστε εκείνη την εποχή...
     Αν ο στόχος σας είναι να χτίσετε γέφυρες προς ένα καλύτερο μέλλον, θα πρέπει να συναναστρέφεστε με ανθρώπους που ζουν ήδη σε αυτό το καλύτερο μέλλον. Για να προχωρήσετε μπροστά θα πρέπει να καταλάβετε τη διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους που σας περιορίζουν και εκείνους που αυξάνουν τις επιλογές σας.

                                                    "Δώστε στη ζωή σας μια νέα ευκαιρία για επιτυχία"
                                                                                          Wes Beavis
                                                                             εκδόσεις Κλειδάριθμος

Αγάπη

Η αγάπη δεν κρατά λογαριασμό λαθών. Η αγάπη δεν ξαναθυμίζει παλιές αποτυχίες. Κανείς μας δεν είναι τέλειος. Στο γάμο δεν κάνουμε πάντα το καλύτερο ή το σωστό. Μερικές φορές κάνουμε και λέμε στο σύζυγο μας πράγματα που πληγώνουν. Δε μπορούμε να σβήσουμε το παρελθόν. Μπορούμε μόνο να ομολογήσουμε και να παραδεχτούμε τα λάθη μας. Μπορούμε να ζητήσουμε συγχώρεση και να προσπαθήσουμε να φερθούμε διαφορετικά στο μέλλον. Όταν έχω ομολογήσει το λάθος μου και έχω ζητήσει συγχώρεση δεν μπορώ να κάνω τίποτε περισσότερο, για να ελαττώσω τη λύπη που ίσως έχω προκαλέσει στη σύζυγο μου. Οταν έχω αδικηθεί από τη σύζυγο μου και αυτή το έχει παραδεχθεί και έχει ζητήσει συγχώρεση, έχω να επιλέξω ανάμεσα στην κριτική και τη συγχώρεση. Αν επιλέξω την κριτική και επιδιώξω να την τιμωρήσω ή να την κάνω να πληρώσει για το λάθος της, τότε εγώ γίνομαι ο δικαστής και αυτή ο εγκληματίας. Η οικειότητα γίνεται αδύνατη. Αν όμως επιλέξω να συγχωρήσω, η οικειότητα μπορεί να αποκατασταθεί. Η συγχώρεση είναι ο δρόμος της αγάπης. 

                                                                                "Οι πέντε γλώσσες της αγάπης"

                                                                                                 Gary Chapman

                                                                                           Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Λόγος περὶ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως (Λόγος ΙΓ´)

Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ἦρθε τὸ Πάσχα, ἡ χαρμόσυνη μέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἡ αἰτία κάθε εὐφροσύνης καὶ ἀγαλλιάσεως, ποὺ ἔρχεται μία φορὰ τὸν χρόνο ἢ μᾶλλον ἔρχεται καθημερινὰ καὶ συνεχῶς σ᾿ ἐκείνους ποὺ κατανοοῦν τὸ μυστικό της νόημα. Ἦρθε καὶ γέμισε τὶς καρδιές μας χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση λύνοντας τὸν κόπο τῆς πάνσεπτης νηστείας καὶ τελειοποιώντας καὶ παρηγορώντας τὶς ψυχές μας...

Ἂς ἐξετάσουμε ποιὸ εἶναι τὸ μυστήριο τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ μας, ποὺ συντελεῖται κατὰ παράδοξο τρόπο σὲ ὅσους τὸ ἐπιθυμοῦν, πῶς θάπτεται ὁ Χριστὸς μέσα μας σὰν σὲ μνῆμα καὶ πῶς ἑνώνεται μὲ τὶς ψυχές μας καὶ ἀνασταίνεται συνανασταίνοντας κι ἐμᾶς.

Ὁ Χριστὸς καὶ Θεός μας, ἀφοῦ κρεμάσθηκε στὸν σταυρό, σταύρωσε ἐπάνω σ᾿ αὐτὸν τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου· κι ἀφοῦ γεύθηκε τὸν θάνατο, κατέβηκε στὰ κατώτατα τοῦ Ἅδη. Ὅπως λοιπὸν τότε ἀνεβαίνοντας ἀπὸ τὸν Ἅδη ἐπέστρεψε στὸ ἄχραντο σῶμα του - ἀπὸ τὸ ὁποῖο δὲν ἀποχωρίσθηκε καθόλου - κι ἀμέσως ἀναστήθηκε καὶ μετὰ ἀνῆλθε στοὺς οὐρανοὺς μὲ δόξα πολλὴ καὶ δύναμη, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ τώρα, ὅταν ἐμεῖς ἐξερχόμαστε ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ εἰσερχόμαστε μὲ τὴν ἐξομοίωση τῶν παθημάτων τοῦ Κυρίου στὸν τάφο τῆς μετανοίας καὶ τῆς ταπεινώσεως, αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως...

Ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ, καθὼς εἴπαμε, εἶναι ἡ δική μας δόξα. Ἀφ᾿ ὅτου δηλ. ἐκεῖνος οἰκειοποιήθηκε τὴν ἀνθρώπινη φύση, ὅσα ἐνεργεῖ σ᾿ ἐμᾶς τὰ ἐπιγράφει στὸν ἑαυτό του. Ἡ ἀνάσταση λοιπὸν τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἕνωσή της μὲ τὴ ζωή. Ὅπως ἀκριβῶς τὸ νεκρὸ σῶμα δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει, ἂν δὲ δεχθεῖ μέσα του τὴ ζωντανὴ ψυχὴ καὶ δὲ σμίξει ἄμικτα μ᾿ αὐτήν, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ δὲ μπορεῖ νὰ ζήσει μόνη της, ἂν δὲν ἑνωθεῖ ἀρρήτως κι ἀσυγχύτως μὲ τὸν Θεό, ποὺ εἶναι ἡ ὄντως αἰώνια ζωή. Εἶναι δηλ. νεκρὴ πρὶν ἀπὸ τὴν ἐν γνώσει καὶ ὀράσει καὶ αἰσθήσει ἕνωσή της μὲ τὸν Χριστό, κι ἂς εἶναι νοερὴ κι ἀθάνατη ἀπὸ τὴ φύση της.

Οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους πιστεύουν στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, πολὺ λίγοι ὅμως εἶναι αὐτοὶ ποὺ τὴν βλέπουν καθαρά· κι αὐτοὶ ποὺ δὲν τὴν εἶδαν, δὲν μποροῦν νὰ προσκυνήσουν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς Ἅγιο καὶ Κύριο.... Καὶ τὸ ἱερότατο λόγιο, ποὺ καθημερινὰ ἔχουμε στὸ στόμα, δὲν λέει «Ἀνάστασιν Χριστοῦ πιστεύοντες» ἀλλὰ τί; «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον Κύριον Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον».

Πῶς λοιπόν μας προτρέπει τώρα τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ λέμε ὅτι εἴδαμε αὐτὴν ποὺ δὲν εἴδαμε, ἀφοῦ μάλιστα μιὰ φορὰ ἀναστήθηκε ὁ Χριστὸς πρὶν χίλια χρόνια κι οὔτε τότε τὸν εἶδε κανεὶς ν᾿ ἀνασταίνεται; Ἄραγε μήπως ἡ Ἁγία Γραφὴ θέλει νὰ λέμε ψέματα; Ὄχι βέβαια· ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ μᾶς προτρέπει νὰ ὁμολογοῦμε εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἐπειδὴ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ συντελεῖται μέσα στὸν κάθε πιστὸ κι ὄχι μόνο μία φορά, ἀλλὰ κάθε ὥρα θὰ λέγαμε, ἀφοῦ αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Δεσπότης Χριστὸς ἀνασταίνεται μέσα καὶ λαμπροφορεῖ καὶ ἀπαστράπτει τὶς ἀστραπὲς τῆς ἀφθαρσίας καὶ τῆς θεότητος. Γιατὶ ἡ φωτοφόρος παρουσία τοῦ πνεύματός μας ὑποδεικνύει τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἢ μᾶλλον μᾶς ἀξιώνει νὰ δοῦμε αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν ἀναστάντα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ λέμε:

«Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν» (Ψαλμ. 117,27, Θεὸς εἶναι ὁ Κύριός μας καὶ φανερώθηκε σὲ μᾶς).

                                                                          Ἁγίου Συμεὼν Νέου Θεολόγου

                                                                               «Σταυροαναστάσιμα»

                                                            ἔκδοσις Ἱ.Μ. Ἁγίου Συμεὼν Νέου Θεολόγου

Η είσοδος του Κυρίου στη μοναξιά

              Σήμερα ο Χριστός εισέρχεται στο μονοπάτι όχι μόνο της οδύνης Του αλλά και της φοβερής εκείνης μοναξιάς που θα Τον περιβάλει όλη την εβδομάδα των Παθών...

          Τις μέρες που έρχονται, δεν θα θυμηθούμε απλώς, αλλά θα παρασταθούμε στο Πάθος του Χριστού. Θα είμαστε μέρος του πλήθους που θα περικυκλώσει τον Χριστό, τους μαθητές και τη Θεοτόκο.... "Μέσα σ' αυτό το πλήθος, πού βρίσκομαι εγώ, ποιος είμαι; Ένας Φαρισαίος; Ένας Γραμματέας; Ένας προδότης; Ένας δειλός; Ποιος; Ή μήπως στέκομαι ανάμεσα στους Αποστόλους;"... Μα και αυτούς τους κατέβαλε ο φόβος. Ο Πέτρος Τον αρνήθηκε τρεις φορές, ο Ιούδας Τον πρόδωσε, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης αποκοιμήθηκαν την ώρα ακριβώς που ο Χριστός είχε ανάγκη από την ανθρώπινη αγάπη και υποστήριξη, οι άλλοι μαθητές το 'βαλαν στα πόδια, κανείς δεν έμεινε εκτός από τον Ιωάννη και τη Θεοτόκο, εκείνους που ήταν δεμένοι μαζί Του μ' εκείνο το είδος της αγάπης που δεν γνωρίζει κανένα φόβο και είναι έτοιμη να μοιραστεί οτιδήποτε...

                                                                                                     Antony Bloom

                                                                                    "Στο φως της Κρίσης του Θεού"

                                                                                                  εκδόσεις εν πλω

Μπομπ Χούβερ

   Ο Μπομπ Χούβερ, ένας διάσημος πιλότος δοκιμών και συχνός πρωταγωνιστής σε αεροπορικές επιδείξεις, επέστρεφε στο σπίτι του στο Λος Άντζελες από μια αεροπορική επίδειξη "Fight Opperations" (Αεροπορικές επιχειρήσεις), σε ύψος περίπου εκατό μέτρων σταμάτησαν ξαφνικά και οι δύο κινητήρες του. Με επιδέξιους χειρισμούς κατόρθωσε να προσγειώσει το αεροπλάνο, που έπαθε σοβαρές ζημιές. Ευτυχώς δεν τραυματίστηκε κανείς.

      Η πρώτη ενέργεια του Χούβερ μετά την αναγκαστική προσγείωση ήταν να εξετάσει τα καύσιμα του αεροπλάνου. Πραγματικά, όπως το είχε υποπτευθεί, τα καύσιμα που είχαν βάλει στο ελικοφόρο αεροσκάφος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου που πετούσε ήταν για αεριωθούμενα κι όχι απλή βενζίνη.

      Μόλις επέστρεψε στο αεροδρόμιο ζήτησε να δει το μηχανικό που είχε εξυπηρετήσει το αεροσκάφος του. Ο νεαρός είχε κυριολεκτικά αρρωστήσει από την αγωνία για το λάθος του. Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του καθώς τον πλησίαζε ο Χούβερ. Μόλις είχε προκαλέσει την απώλεια ενός πολύ ακριβού αεροπλάνου και θα μπορούσε να είναι υπεύθυνος για το θάνατο τριών ανθρώπων.

      Μπορείς να φανταστείς την οργή του Χούβερ. Για μια τέτοια απροσεξία, ο καθένας θα περίμενε να ξεσπάσει αυτός ο περήφανος και επιμελής πιλότος με ένα λεκτικό σφυροκόπημα. Ο Χούβερ όμως δεν επέπληξε το μηχανικό, δεν τον επέκρινε καν. Αντίθετα, πέρασε το μεγάλο μπράτσο του γύρω από τους ώμους του νεαρού και του είπε: "Για να σου δείξω πόσο βέβαιος είμαι ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξανακάνεις κάτι τέτοιο, θέλω να φροντίσεις αύριο το Ρ-51 μου".

                                                                     Dale Carnegie

                       "Πως να κερδίζεις φίλους και να επηρεάζεις ανθρώπους"

                                                           εκδόσεις Κλειδάριθμος

Οι αρετές του χώρου της καρδιάς

...Στην αρετή της συγχωρητικότητος κάποιος δέχεται, φιλοξενεί τον αδελφό μέσα του. Αν είναι υποχωρητικός, μαζεύεται και ο ίδιος,δεν έχει αξιώσεις για τον εαυτό του. Όταν είναι καλλιεργημένος στην αναχώρηση, εγκαταλείπει πλεόν και το θέλημα και τις απαιτήσεις του. Αν ζει τον πλατυσμό της Καινής Διαθήκης, το άνοιγμα, την απλότητα, το άπλωμα της καρδιά, δέχεται τον ίδιο τον Χριστό μέσα στην λαρδιά του και βιώνει, όχι τον πόθο, αλλά ως εμπειρία, τον πλατυσμό της Παλαιάς Διαθήκη, την ανακούφιση της αλήθειας, την παρηγοριά της ελευθερίας, τη χωρητικότητα του έσω ανθρώπου, τη χαρά...

...Περιχώρηση είναι η κατάσταση κατά την οποία χωρεί όλος ο άνθρωπος στον Θεό. Με τον πλατυσμό ο άνθρωπος γίνεται κατά χάριν τόσο μεγάλος που μπορεί να δεχθεί τον "αχώρητο παντί" Θεό. Αυτή είναι η κατάσταση του ανθρώπου που δεν πλησιάζει μόνο τον ουρανό στη γη, αλλά μεταμορφώνει και τη γη σε ουρανό...

                                                               "Από το καθ' ημέραν στο καθ' ομοίωσιν"
                                                  Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής
                                                                              εκδόσεις εν πλω

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

Στις 5 Δεκεμβρίου 1955 ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης μπαίνει κρυφά στο σχολείο και αφήνει στην έδρα ένα σημείωμα:

Παλιοί συμμαθηταί, Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι,
το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.
Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.
Γειά σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.

Ευαγόρας Παλληκαρίδης 

Στις 14 Μαρτίου 1955 σε ηλικία 18  χρόνων απαγχονίζεται από τους Άγγλους κατακτητές της Κύπρου γιατί έμεινε πιστός μέχρι τέλους στον όρκο του για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Γράφει ο δάσκαλος Φώτης Βαρέλης :

Εψές πουρνό μεσάνυχτα στης φυλακής τη μάντρα

μες στης κρεμάλας τη θελιά σπαρτάραγε ο Βαγόρας.

Σπαρτάρησε, ξεψύχησε, δεν τ’ άκουσε κανένας.

Η μάνα του ήταν μακριά, ο κύρης του δεμένος,

οι νιοί συμμαθητάδες του μαύρο όνειρο δεν είδαν,

η νια που τον ορμήνευε δεν είχε νυχτοπούλι.

Εψές πουρνό μεσάνυχτα θάψαν τον Ευαγόρα.

Σήμερα Σάββατο ταχιά όλη η ζωή σαν πρώτα.

Ετούτος πάει στο μαγαζί, εκείνος πάει στον κάμπο,

ψηλώνει ο χτίστης εκκλησιά, πανί απλώνει ο ναύτης,

και στο σκολειόν ο μαθητής συλλογισμένος πάει.

Χτυπά κουδούνι, μπαίνουνε στην τάξη του ο καθένας.

Μπαίνει κι η πρώτη η άταχτη κι η τρίτη που διαβάζει,

μπαίνει κι η πέμπτη αμίλητη, η τάξη του Ευαγόρα.

- Παρόντες όλοι;

- Κύριε, ο Ευαγόρας λείπει.

- Παρόντες, λέει ο δάσκαλος. Και με φωνή που τρέμει:

- Σήκω, Ευαγόρα, να μας πεις ελληνική ιστορία.

Ο δίπλα, ο πίσω, ο μπροστά, βουβοί και δακρυσμένοι,

αναρωτιούνται στην αρχή, ώσπου η σιωπή τους κάμνει

να πέσουν μ’ αναφιλητά ετούτοι κι όλη η τάξη.

- Παλληκαρίδη, άριστα, Βαγόρα,

πάντα πρώτος,

στους πρώτους πρώτος, άγγελε πατρίδας δοξασμένης,

συ μέχρι χθες της μάνας σου ελπίδα κι αποκούμπι,

και του σχολειού μας σήμερα Δευτέρα Παρουσία.

Τα ‘πε κι απλώθηκε σιωπή πα’ στα κλαμένα νιάτα,

που μπρούμυτα γεμίζανε της τάξης τα θρανία,

έξω απ’ εκείνο τ’ αδειανό, παντοτινά γεμάτο.

Το άγγιγμα του δεξιοτέχνη

Ήταν χτυπημένο και γρατσουνισμένο
κι ο δημοπράτης το είδε σαν κόπο χαμένο
να σπαταλήσει την ώρα του μ'αυτό το παλιό βιολί,
το κράτησε όμως ψηλά χαμογελώντας
"Τι προσφέρετε", ρώτησε "καλοί μου άνθρωποι γι' αυτό",
"ποιος θα δώσει, στη θέση, μου την αρχική τιμή΄"
"Ένα δολάριο, ένα δολάριο", μετά δύο!
Μόνο δύο;
"Δύο δολάρια, και ποιος θα τα κάνει τρία;"
"Δύο δολάρια, ένα
δύο δολάρια, δύο.
Πάμε για τρία..."
Αλλά όχι κανείς,
Από το βάθος της αίθουσας σηκώθηκε ένας γκριζομάλλης
κι ήρθς κι άρπαξε στο χέρι το δοξάρι.
Σκούπισε από το παλιό βιολί τη σκόνη,
και τέντωσε τις χαλαρές χορδές,
έπαιξε μια μελωδία καθάρια και γλυκιά
θυμίζοντας χαρμόσυνες αγγελικές ωδές.
Η μουσική σταμάτησε κι ο δημοπράτης,
με φωνή ήρεμη και χαμηλή είπε:
"Τι προσφέρετε για το παλιό βιολί΄"
Και το κράτησε ψηλά με το δοξάρι.
"Χίλια δολάρια, και ποιος θα τα κάνει δυο
Δυο χιλιάδες! και ποιος θα τα κάνει τρεις;
Τρεις χιλιάδες , μια φορά, τρεις χιλιάδες δυο φορές,
τρεις χιλιάδες και κατοχυρώνεται" είπε.

Ο κόσμος κραύγασε,
αλλά κάποιοι ρώτησαν με απορία ποιος ήταν ο λόγος,
"Δεν καταλαβαίνουμε ποιος ήταν ο λόγος,
που έκανε ν' αλλάξει η αρχκή του τιμή;"
Το άγγιγμα ενός δεξιοτέχνη"
ήρθε η απάντηση στη στιγμή.

Κα πολλοί άνθρωποι με ζωή ξεκουρδισμένη,
χτυπημένοι και γρατσουνισμένοι από την αμαρτία,
προσφέρονται στη δημοπρασία σε τιμή πεσμένη
κι αγοράνται φτηνά από το ανήξερο πλήθος
όπως το παλιό βιολί.
Ένα πιάτο σούπα, ένα ποτήρι κρασί.
Ένα παιχνίδι - και πάει παρακάτω.
"Πάει" μια, και "πάει" δυο,
"πάει" και κοντεύει να πουληθεί,
αλλά να, ο αριστοτέχνης δεν αργεί
και το ανόητο πλήθος δεν μπορεί ν' αντιληφθεί
την αξία μιας ψυχής και την αλλαγή που φέρνει
του μεγάλου μάστορα η αφή.

                                           Myra B. Welch

από το βιβλίο "Βάλσαμο για την ψυχή" των Jack Canfield και Mark Viktor Hansen των εκδόσεων διόπτρα

Οι βιοτικές ασχολίες και η πνευματική ζωή. Το άγχος

... Τι θα ένιωθες αν δεν είχες τίποτα να κάνεις; Και σε τι θα καταντούσες; Σε εφάμαρτη ραθυμία. Χρειάζεσαι, λοιπόν την εργασία...

... Τα καθημερινά βιοτικά έργα, από την καλή επιτέλεση των οποίων εξαρτάται η ομαλή λειτουργία της οικογένειας και της κοινωνίας, ορίστηκαν από τον Θεό ως μέρος της επίγειας ζωής μας, γι' αυτό και η ενασχόληση μ'αυτά δεν συνιστά λιποταξία στο στρατόπεδο της ασέβειας, αλλά συνέχεια και συμπλήρωση της ενασχολήσεως με τα καθαυτό θεία έργα...

... Εκείνος καθορίζει τις ασχολίες του καθενός μας, παρακολουθώντας συνάμα αν και πως τις εκτελούμε. Παρακολουθεί, λοιπόν, κι εσένα. Να το θυμάσαι αυτό και να κάνεις το καθετί, ό,τι κι αν είναι, όπως θα το έκανες αν σου το είχε αναθέσει απευθείας ο ίδιος ο Θεός...

... Αλλά το άγχος και η ανησυχία, ή μάλλον οι πολλές ανησυχίες που αναστατώνουν την καρδιά και της αφαιρούν την ειρήνη, είναι μια αρρώστια του πεσμένου ανθρώπου, που, μετά την ανταρσία του ενάντια στον Θεό, παραδέρνει από δω κι από κει, ανίσχυρος και φοβισμένος. Το άγχος επιφέρει διατάραξη των λογισμών και δεν μας επιτρέπει να επιτελέσουμε σωστά τα έργα μας. Γι' αυτό σου συνιστώ να μην του δώσεις τόπο στην καρδιά σου. Όποτε διαπιστώνεις ότι σε απειλεί, να το διώχνεις με την εγκάρδια επανάληψη της ευχής του Ιησού. Να εκτελείς με προθυμία και επιμέλεια κάθε έργο σου, ακόμα και το πιο ασήμαντο, αλλά την επιτυχία να την περιμένεις από τον Κύριο. Και όταν οι προσπάθειες σου δεν τελεσφορούν, να δέχεσαι την αποτυχία ως παραχώρηση του Κυρίου για το συμφέρον της ψυχής σου. Έτσι δε θα σε κυριεύει ποτέ το άγχος.

Ο Θεός βοηθός!

                                                                        Οσίου Θεοφάνους του εγκλείστου

                                                                                  "Ο δρόμος της ζωής"

                                                                       εκδόσεις Ιεράς Μονής Παρακλήτου

Τα πουλιά και οι μέλισσες

... Έχω πάντα ένα φλιτζάνι και ένα χαρτόνι στο συρτάρι του γραφείου μου για να πιάνω τις μέλισσες και να τις βγάζω έξω. Γιατί; Επειδή θα πάνε όπου υπάρχει παράθυρο και θα προσπαθήσουν να βγουν έξω. Μπαμ! Χτυπάνε στο τζάμι. Φυσικά δεν τα καταφέρνουν να βγουν και προσπαθούν πάλι και πάλι. Συνεχίζουν να χτυπάνε πάνω στο ίδιο τζάμι μέχρι να σπάσουν το μικρό τους κεφάλι. Λίγα μέτρα μακριά υπάρχει ένα ορθάνοιχτο παράθυρο που όμως δεν το βρίσκουν ποτέ επειδή είναι πολύ απασχολημένες προσπαθώντας συνεχώς τον ίδιο δρόμο. Αυτό δεν είναι επιμονή. Είναι πείσμα.

Όταν μπαίνουν τα πουλιά, δεν μένουν πολύ. Μπορεί να χτυπήσουν μια-δυο φορές στο τζάμι, αλλά δοκιμάζουν συνεχώς διαφορετικές διαδρομές μέχρι να βρουν το ανοιχτό παράθυρο. Αυτό είναι επιμονή. Δεν συνεχίζουν το ίδιο και το ίδιο μέχρι να σπάσουν το κεφάλι τους. Αλλά συνεχίζουν να προσπαθούν διαφορετικές διαδρομές μέχρι να βρουν το ανοιχτό παράθυρο. Αυτό είναι επιμονή.

... Επιμονή δεν σημαίνει να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά. Σημαίνει να παραμένεις σταθερός σ' έναν στόχο, ακόμη κι αν χρειαστεί να δοκιμάσεις διαφορετικά πράγματα για να τον πετύχεις...

                                                                                                          Dr. Jim Muncy

                                                                                           "Μία πόρτα, δύο κλειδαριές"

                                                                                                          εκδόσεις θέσις

Ύμνος στον Ανώνυμο

Δεν είσαι η Λογική
γιατί αυτή γνωρίζει όρια.
Δεν είσαι η Δικαιοσύνη
γιατί αυτή έχει προϋποθέσεις.
Δεν είσαι η Ηθική
γιατί ξεπερνάς την πράξη και το φρόνημα.
Δεν είσαι η Ελευθερία
γιατί κι αυτή δεσμεύεται.
Δεν είσαι η Ομορφιά
γιατί κι αυτή εξαντλείται.
Είσαι η Αγάπη που δεν έχει πει ποτέ
την τελευταία λέξη.
Η Αγάπη που δεν υπολογίζεται.
Η Αγάπη που δεν αιφνιδιάζει.
Αγάπη είσαι η μόνη μου
χωρίς προϋποθέσεις προϋπόθεση.

                                  Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός
                                            "Ο βαθμός της εκπλήξεως"
                                                 εκδόσεις Καστανιώτη

Πάθος

... Το πάθος είναι η ικανότητα να δίνετε εσείς ο ίδιος κίνητρα στον εαυτό σας για να φτάσετε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Είναι μια φυσική τάση που όλοι έχουν μέσα τους και δεν μπορείτε να επιτύχετε χωρίς αυτήν.

Και συνήθως δεν είναι τόσο ότι χάνουμε το πάθος μας όσο ότι θάβεται κάτω από μια στοίβα άλλων πραγμάτων. Έτσι όταν βλέπετε κάποιον που του λείπει το πάθος, δεν είναι ότι έχει χάσει την ικανότητα να παθιαστεί. Συνήθως φταίει ότι οι  άνθρωποι καταπιάνονται με άλλα πράγματα και το πάθος τους απλώς μένει έξω από το παιχνίδι...

... Αν προσπαθείτε να κάνετε παραγωγικό κάθε δευτερόλεπτο της καθημερινότητας σας χωρίς να αφήνετε χώρο στην ψυχή σας να αναπνεύσει, θα την κάνετε να στερέψει...

... Αν δεν διαχειρίζεστε σωστά τη ζωή σας, θα γίνεται έρμαιο των συγκυριών. Οι συγκυρίες δεν αφήνουν καθόλου χώρο για το πάθος εκτός κι αν εσείς φροντίσετε να βρείτε αυτό τον χώρο...

... Όταν αναμασάμε το παρελθόν που δεν μπορούμε να αλλάξουμε, αυτό σίγουρα δεν είναι καλή συνταγή για να έχουμε ψυχική υγεία!

... Σε τελική ανάλυση, το πάθος είναι θέμα επιλογής. Η διαφορά ανάμεσα στους δραστήριους και τους απαθείς ανθρώπους μερικές φορές είναι μόνο η απόφαση. Οι άνθρωποι με κίνητρα εκπαιδεύουν τον εαυτό τους να έχει πάθος. Οι απαθείς περιμένουν απλώς μήπως και τους εμπνεύσει κάποιος άλλος ή περιμένουν μέχρι να είναι πρόσφορες οι συνθήκες...

...Τα μεγάλα επιτεύγματα τα καταφέρνουν οι άνθρωποι που επιλέγουν να κάνουν με ενθουσιασμό αυτό που οι άλλοι είναι απρόθυμοι να κάνουν...

                                                                                                        Wes Beavis
                                                                                                     "Νέο Καύσιμο"
                                                                                              εκδόσεις Κλειδάρθμος

Παράξενα βήματα

Καθηλωμένος σε αμαξίδιο

όρθιος στη σκέψη

τα πόδια ακούνητα

η καρδιά ευκίνητη

χωρίς δικά του βήματα

με άμετρα αποτυπώματα αγάπης

αδύνατο να βαδίσει στην άμμο

υπέρλογο που βαδίζει στην ψυχή

το σώμα αδυνατεί

η ψυχή ακροβατεί

πότε χαρά και πότε πόνος

μα η ευτυχία κατακλύζει

απροϋπόθετα ευτυχισμένος

ακατανόητος τρόπος ζωής

ένθεη συνδρομή...


                                       Ονήσιμος
                                     "Καλντερίμι"

Εφηβεία

... Στην εφηβεία, ξέρετε, οι έφηβοι έχουν ένα μοναδικό προσόν, είναι μοναδικοί σε αυτό, βγάζουν στο προσκήνιο όλα τα ελαττώματα μας, δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση να έχεις ένα ελάττωμα που μέχρι τότε καθόταν κρυφό και υπό έλεγχο και να μην στο φέρει στην επιφάνεια ο έφηβος σου, θα σε κάνει να σιχαθείς τον εαυτό σου και να πεις : "Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου."...

...Το 'χει η ηλικία του αυτό, να φέρνει στην επιφάνεια κρυφές πτυχές της προσωπικότητας σου που έμειναν αδούλευτες...

... Είναι αδύνατο κανείς να φτάσει στον γάμο και να 'χει δουλέψει όλα τα θέματα, γιατί τότε δεν θα χρειαζόταν τον γάμο. Δεν είναι κακό να έχουμε τέτοια αδούλευτα σημεία, κακό είναι να μην καταλαβαίνουμε σιγά-σιγά τις προκλήσεις που παρουσιάζει η ζωή στην οικογένεια για να το αλλάξουμε, αυτό είναι πρόβλημα...

... Έχω πάντα την ανησυχία μήπως θεωρείτε ότι αυτό που προτείνουμε κάθε φορά οι ειδικοί είναι κάτι το μοναδικό. Πάλι αυτό είναι μηχανιστικό, δηλαδή δεν είναι μόνο ένα πράγμα το οποίο μπορούμε να κάνουμε, για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας. Αυτή η μία λέξη, η μία συμπεριφορά-κλειδί, ας πούμε, που πρέπει αυτήν ακριβώς να βρούμε και όχι δεξιά ή αριστερά απ' αυτό. Δεν είμαστε στο ακριβώς, είμαστε στο περίπου πάντοτε, και υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι διαφορετικοί να γίνει το ίδιο πράγμα, τα παιδιά έχουν μια πλαστικότητα, αρκεί να υπάρχει αυτή η πρόθεση από εμάς...

                                                                                               π. Βασίλειος Θερμός
                                                                                "Η χαρά της ζωής και της δημιουργίας"
                                                                                                  εκδόσεις Αρμός

Αποτυχία

... Αν έχετε ήδη ρισκάρει πολλά και έχετε χάσει πολλά, δεν έχει σημασία. Τα λάθη δεν έχουν σημασία. Η αποτυχία δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία, είναι να μάθετε από τα λάθη και τις αποτυχίες σας. Αυτό που έχει σημασία είναι να προχωρήσετε μπροστά , να ωριμάσετε μέσα από όλες τις εμπειρίες. Η ζωή που είναι διάσπαρτη από λάθη είναι πολύ πιο πλούσια, πιο ενδιαφέρουσα, και πολύ πιο παρακινητική από μια ζωή που δεν έχει πάρει ποτέ κανένα ρίσκο ή κάποια θέση για οτιδήποτε. Ο Hal Prince, ο διάσημος παραγωγός του Broadway , είπε, "Όποιος δεν έχει αποτύχει ποτέ στη ζωή του, είναι ερασιτέχνης."

Ένας επιτυχημένος πρόεδρος μιας τράπεζας, κοντά στη συνταξιοδότηση, έδωσε συνέντευξη σε έναν δημοσιογράφο:

"Σε τι αποδίδετε την επιτυχία σας;"

"Αυτή είναι εύκολη ερώτηση: στις καλές αποφάσεις."

"Και σε τι αποδίδετε τις καλές σας αποφάσεις;"

"Αυτή είναι ακόμα πιο εύκολη ερώτηση: στη σοφία που είναι απόρροια της εμπειρίας."

"Και από που αντλήσατε αυτές τις εμπειρίες;"

"Και πάλι εύκολο: από τις κακές αποφάσεις!"

                                                                                   David McNally
                                                              "Ακόμα κι οι αετοί χρειάζονται μια ώθηση"
                                                                                εκδόσεις Προνόμιο

Πλεονεκτήματα

... Πρέπει να παραδεχτώ ότι, κάποια στιγμή, είχα εγκλωβιστεί στη νοοτροπία να διορθώσω τις αδυναμίες μου. Λογικό δεν φαίνεται; Και όμως, όσο αλήθεια είναι ότι πρέπει οπωσδήποτε να αντιμετωπίσετε τις αδυναμίες σας, όταν είναι σημαντικές, άλλο τόσο αληθεύει ότι συνήθως δεν είναι. Πολύ πιο συχνά, αυτό που κρατάει δέσμιους τους ανθρώπους είναι η αστοχία να επικεντρωθούν στα πλεονεκτήματα τους• δεν μεγιστοποιούν την ισχύ που διαθέτουν ήδη, αλλά επικεντρώνονται στη βελτίωση των αδυναμιών τους...
... Συναντήσατε ποτέ σας κάποιον που να είναι αποφασισμένος να είναι καλός στα πάντα; Όσο αποφασισμένος και να είναι, υπάρχει ένας παράγοντας που κάνει αυτόν τον στόχο ανέφικτο: ο χρόνος...
... Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι άνθρωποι που ζουν τη ζωή που ονειρεύτηκαν τα κατάφεραν βάζοντας κάποιον στόχο και εστιάζοντας εκεί τον περισσότερο χρόνο και την ενέργεια τους. Έγιναν ειδικοί στη χρήση της "αρχής του Παρέτο"(που είναι επίσης γνωστή ως "κανόνας 80/20"). Ο κανόνας αυτός δηλώνει ότι το 80% των αποτελεσμάτων που καταφέρνεις προέρχεται από το 20% των δραστηριοτήτων σου...
... Η ουσία : Αφού το 80% των αποτελεσμάτων σας προέρχεται από το 20% των πραγμάτων που κάνετε, βρείτε ποια είναι αυτά τα πράγματα και κάνετε περισσότερα από αυτά και λιγότερα από όλα τα άλλα. Τα πράγματα στα οποία αισθάνεστε ότι δεν είστε και τόσο καλοί μάλλον δεν ανήκουν στο 20% των πραγμάτων που κάνετε και τα οποία αποφέρουν το 80% των αποτελεσμάτων. Επομένως, στη συνολική εικόνα των πραγμάτων, δεν παίζουν και τόσο σπουδαίο ρόλο...

                                                                                                                     Vincent Harris
                                                                                                           "Η παραγωγική έμπνευση"
                                                                                                                    εκδόσεις θέσις

Αβεβαιότητα

...Υπάρχει μια ιστορία για μια ομάδα καταδικασμένων κακοποιών, στους οποίους δόθηκε μια επιλογή. Τους είπαν ότι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ένα εκτελεστικό απόσπασμα, ή να ρισκάρουν να περάσουν μια κλειστή πόρτα, αντιμετωπίζοντας τις συνέπειες, όποιες κι αν ήταν αυτές. Μαντέψτε τι έγινε. Διάλεξαν το εκτελεστικό απόσπασμα! Τουλάχιστον ο θάνατος ήταν κάτι βέβαιο. Διαλέγοντας το εκτελεστικό απόσπασμα, δεν χρειαζόταν να έρθουν αντιμέτωποι με την αβεβαιότητα.

Δυστυχώς δεν επέλεξαν την ελευθερία που βρισκόταν πίσω από εκείνη την πόρτα! Μήπως εκεί βρίσκεται και η δική σου ελευθερία-πίσω από την κλειστή πόρτα της χρυσής ευκαιρίας που σου έχει δοθεί; Αντιμετώπισε τη δική σου αβεβαιότητα, και κάνε ό,τι πρέπει να κάνεις. Διαφορετικά, ποτέ δεν θα μάθεις τι ευκαιρίες έχεις χάσει, εξαιτίας της αναποφασιστικότητας και της αδράνειας σου. Τα όνειρα και οι στόχοι σου βρίσκονται πίσω από αυτήν την πόρτα-απλά σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις και να τα πραγματοποιήσεις.

Μια προειδοποιητική σημείωση : Όταν κάνεις τις αλλαγές, όταν σηκώσεις τον δικό σου πήχη και βελτιώσεις τον εαυτό σου, είναι πιθανόν ότι δε θα αρέσει σε όλους ο νέος σου εαυτός. Επειδή δεν τους αρέσουν οι αλλαγές, μερικοί μπορεί να θέλουν να γυρίσει ο παλιός σου εαυτός. Μην βγεις από την πορεία σου, εξαιτίας της δυσφορίας των άλλων με την αλλαγή σου. Το να κάνεις μια λεπτομερή ενδοσκόπηση και έπειτα τις απαραίτητες αλλαγές, μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά οι ανταμοιβές που θα λάβεις θα είναι ατελείωτες...

                                                                                                        Danny & Marie Lena
                                                                                        "Καλύτερα και από το βέλτιστο σου"
                                                                                                          εκδόσεις Προνόμιο

Δράση

...Και να θυμάσαι πάντοτε πως κάθε θετική σου δράση θα αποφέρει σίγουρα μια θετική συνέπεια, ακόμη κι αν αυτή δεν είναι αμέσως φανερή. Αυτός είναι ένας φυσικός νόμος, φίλε μου. Η εξαιρετικά καλή δράση μέσα σε αρνητικές συνθήκες θα αποφέρει τελικά εξαιρετικά αποτελέσματα...

... Το ζήτημα είναι πως ακόμη και το να αποφεύγεις να αποφασίσεις είναι απόφαση. Το να στέκεσαι στο μέσο αλλαγών παγωμένος και εθελοτυφλώντας είναι και αυτό μια απόφαση. Το να μην κάνεις τίποτα είναι μια απόφαση. Γι' αυτό, φρόντισε να είσαι πάντοτε σε κίνηση. Μη μένεις άπραγος., μη βαλτώνεις ποτέ...

... Υπάρχει μεγάλη δύναμη στην κίνηση προς τα εμπρός. Το να μένεις άπραγος στους ταραγμένους καιρούς είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις.Η αδράνεια είναι η αρχή της νεκρικής ακαμψίας, πίστεψε με...

...Και με την ευκαιρία να θυμάσαι ότι είναι προτιμότερο να πέφτεις νικημένος από μια ηρωική αποτυχία, ξέροντας ότι κυνήγησες τα πιο μεγάλα σου όνειρα και τις πιο ευγενικές σου φιλοδοξίες, παρά να περνάς τις καλύτερες ώρες σου παρακολουθώντας παθητικά τηλεόραση...

                                                                                                       Robin S. Sharma

                                                                                                   "Ηγέτης δίχως τίτλο"

                                                                                                      εκδόσεις διόπτρα

Ανασφάλεια

... Να θυμάσαι : Ποτέ δε θα μάθεις πόσο ψηλά μπορείς να σκαρφαλώσεις αν δεν μπεις στον κόπο να προσπαθήσεις. Και δεν ζεις μια πραγματική ζωή παρά μόνο αν παίρνεις ρίσκα και καταβροχθίζεις τους φόβους σου...

... Έτσι λοιπόν, οι Ηγέτες Δίχως Τίτλο κατανοούν πως οι δύσκολες συνθήκες είναι αυτές που αποκαλύπτουν την προσωπικότητα του ατόμου. Κατανοούν μάλιστα απόλυτα ότι οι δύσκολες συνθήκες, ακόμη και αν μοιάζουν τρομακτικές, είναι συγχρόνως συναρπαστικές. Και πάνω απ' όλα κατανοούν σε βάθος ότι οι δύσκολοι καιροί είναι και οι καλύτερες ευκαιρίες για να δείξει κάποιος ότι είναι ικανός αρχηγός....

... Όσο περισσότερο βγαίνεις έξω από το χώρο στον οποίο νιώθεις ασφαλής, τόσο περισσότερο ο χώρος αυτός διευρύνεται...

... Γενικά η κοινωνία μας διδάσκει από τα πιο τρυφερά μας χρόνια ότι το να νιώθουμε ανησυχία είναι κακό και λάθος, ότι είναι γενικά μια αίσθηση που πρέπει να αποφεύγουμε με κάθε κόστος. Έτσι, κάνουμε μικρά όνειρα και μένουμε πάντοτε στα μικρά. Δεν τολμούμε και πολλά πέρα από τη σημερινή μας ρουτίνα και εκείνες τις δραστηριότητες που τις έχουμε συνηθίσει και μας κάνουν να νιώθουμε άνεση και ασφάλεια. Αλλά ακριβώς επειδή μένουμε αγκυροβολημένοι στο ασφαλές λιμανάκι του οικείου, δεν δοκιμάζουμε την εμπειρία καμίας περιπέτειας. Και αποτυγχάνουμε να κατακτήσουμε καινούριους τόπους. Ούτε ποτέ σκαρφαλώνουμε στην κορυφή των δικών μας βουνών.

                                                                                                           Robin S. Sharma
                                                                                                       "Ηγέτης δίχως τίτλο"
                                                                                                           εκδόσεις διόπτρα

Ειρήνη...

...Θυμάσαι που περπατούσαμε στην πορεία για την Ειρήνη κι ήσουνα όμορφη και ξαναμμένη με τις πολεμόχαρες κυβερνήσεις;

- Δεν είναι οι κυβερνήσεις, σου έλεγα, είναι ο πολεμόχαρος εαυτός μας το πιο πολύ. Είσαι εσύ που συνεχώς αναζητάς αντίπαλα πολεμικά στρατόπεδα να ξεσπαθώνεις, είμαι εγώ που τρώγομαι νυχθημερόν να σε κατακυριεύσω μισώντας θανάσιμα καθένα που σηκώνει τα μάτια πάνω σου.

Ο Χίτλερ, οι τύραννοι κι οι τυραννίσκοι έρχονται και παρέρχονται όμως το πλήθος που τους ζητωκραυγάζει και τους τρέφει είναι αιώνιο.

Κι εμείς σε αυτό ανήκουμε. Τι από εδώ τι από κει, κάτω από τις επιφάνειες οι υπόγειες στοές μας συγκοινωνούν τέλεια.

Χρειαζόμαστε εχθρούς για να δείχνουμε δόντια και να αυτοϊκανοποιούμαστε για λίγο. Κανείς μας δεν την επιθυμεί ειλικρινά αυτή την περιβόητη ειρήνη σου που γράφουμε στα πλακάτ. Γι' αυτό ξέχνα την, σου έλεγα. Όμως εσύ φώναζες, "Έξω οι βάσεις του θανάτου". "Κάτω τα πυρηνικά όπλα" και άλλα τέτοια και δεν με πρόσεχες. Ήσουνα εκτός όπως εκτός ήτανε η διαδήλωση όλη. Γι' αυτό δε φέρνουν αποτελέσματα οι διαδηλώσεις, γι' αυτό δεν γίνονται πειστικές. Κενά σχήματα, σου έλεγα...

... Το καλό είναι δυνατότερο απ' το κακό, μόνο που εμείς δεν είμαστε σταθερά καλοί, αληθινά καλοί που να αξιωθούμε την ισχύ του. Είμαστε ασθενείς γιατί είμαστε σε όλα ασταθείς...

                                                                                                     Μάρω Βαμβουνάκη

                                                                                               "Η μοναξιά είναι από χώμα"

                                                                                                     εκδόσεις Φιλιππότη

Ακεραιότητα

... Ο V. Gilbert Beers αναφέρει, "Ακέραιο άτομο είναι εκείνο που έχει καθορίσει ένα συγκεκριμένο σύστημα αξιών το οποίο αποτελεί γνώμονα όλης της ζωής του".

Ακεραιότητα δεν είναι τόσο αυτό που κάνουμε όσο αυτό που είμαστε. Και αυτό που είμαστε, με τη σειρά του καθορίζει τις πράξεις μας. Το προσωπικό μας σύστημα αξιών αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας. Πρόκειται για το σύστημα πλοήγησης που μας καθοδηγεί. Προσδιορίζει τις προτεραιότητες που κυβερνούν τη ζωή μας και κρίνει τι θα επιλέξουμε και τι θα απορρίψουμε...

... Καθημερινά παλεύουμε με καταστάσεις που απαιτούν να διαλέξουμε μεταξύ αυτού που θέλουμε να κάνουμε και αυτού που πρέπει να κάνουμε...

... Η ακεραιότητα είναι, μεταφορικά, το καμίνι όπου όλα αυτά που λέμε, σκεπτόμαστε, και κάνουμε ενώνονται σε μία μάζα, στον ολοκληρωμένο άνθρωπο, ώστε να μην επιτρέπεται ποτέ να λειτουργούν οι δραστηριότητες αυτές ανεξάρτητα η μία από την άλλη...

                                                                                                     John C. Maxwell
                                                                                       "Αναπτύξτε τον ηγέτη μέσα σας"
                                                                                              εκδόσεις Κλειδάριθμος

Τα ψέματα για την περηφάνια

... Η περηφάνια είναι ίσως, το πιο ευδιάκριτο σήμα του χαμηλού αυτοσεβασμού. Σας εκπλήσσει αυτή η δήλωση; Η περηφάνια είναι ένα συναίσθημα που βασίζεται σε πράγματα εξωτερικά. Οι άνθρωποι που δηλώνουν συνεχώς την περηφάνια τους για πανεπιστημιακά διπλώματα, για ομιλίες, για σταδιοδρομίες και όλα τα παρόμοια συγκρίνουν πάντα τον εαυτό τους με άλλους και με πράγματα που έχουν οι άλλοι στην κατοχή τους. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι, συχνά, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν σε μεγάλη εκτίμηση τον εαυτό τους....

... Η συγκολλητική ουσία της περηφάνιας είναι η σύγκριση. Πρέπει να συγκρίνετε τον εαυτό σας με κάποιον που γνωρίζετε ότι δεν είναι ισάξιος σας.

Από την άλλη ο αυτοσεβασμός είναι κάτι που έρχεται από μέσα, νιώθετε καλά μέσα σας γι' αυτό που είστε και νιώθετε καλά για την κατάσταση σας σε κάθε σημείο του ταξιδιού σας προς την επιτυχία. Οι περήφανοι άνθρωποι (νομίζουν ότι) νιώθουν καλά με τον εαυτό τους όταν πάρουν επιτέλους το διδακτορικό τους, ενώ οι άνθρωποι με ισχυρό αυτοσεβασμό αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους σε κάθε βήμα της διαδρομής...

... Θα γνωρίζουμε ότι λειτουργούμε από τα επίπεδα ενός υγιούς αυτοσεβασμού όταν το σύνολο των ιδεών μας είναι μεγάθυμο. Φράσεις γεμάτες μίσος που χρησιμοποιούμε άμεσα ή τις λέμε για άλλους, οι συγκρίσεις με άλλους ανθρώπους και η αναζήτηση ασφάλειας στον εξωτερικό μας κόσμο είναι όλα τους σημάδια ότι ενεργούμε από τις θέσεις περηφάνιας.

                                                                                                                   Vincent Harris

                                                                                                         "Η παραγωγική έμπνευση"

                                                                                                                  εκδόσεις θέσις

Τίποτε που φοβόμαστε να χάσουμε δεν μπορεί να είναι πηγή της αληθινής ευτυχίας μας

....Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που ικανοποιούνται με λιγότερα από αυτά που μπορούν να έχουν, απλώς και μόνο για ένα λόγο : φοβούνται πως θα νιώσουν αν προσπαθήσουν και αποτύχουν. Να την, λοιπόν, η λέξη η τρομακτική : Αποτυχία!..... 

....Αν, όπως συνήθιζα να κάνω εγώ στα επαναστατικά εφηβικά και μετεφηβικά μου χρόνια, οργιζόμαστε ή αποκαρδιωνόμαστε από την αποτυχία, το δυναμικό αυτό αχρηστεύεται. 

Πόσο ευχάριστη είναι η έκπληξη όταν ανακαλύπτουμε ότι, παραμένοντας ψύχραιμοι και συγκροτημένοι, τα κομμάτια του παζλ αρχίζουν να έρχονται στη θέση τους και η αποτυχία μας γίνεται η πρώτη ύλη που χρειάζεται για να μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα.

                                                                                                                     Vincent Harris

                                                                                                          "Η παραγωγική έμπνευση"

                                                                                                                      Εκδόσεις θέσις